Big Experience

Hallo lieve mensen,

Hier weer een bericht vanuit het nog steeds lekker warme Zambia. Zoals ik in het vorige verhaal al geschreven, zouden we misschien 26-04 naar het South Luange Park in Mfuwe gaan. We hebben gelukkig een taxi chauffeur kunnen vinden die ons daar heen wilde brengen.

De chauffeur zou er om 9 uur zijn, maar moest nog een boodschap doen en kwam uiteindelijk om 10 uur aanrijden. We mochten met zijn 11en (Karin haar ouders en Tirsa haar vriend gingen ook mee) achterin de pick up voor een rit van 4 uur. We hadden matrassen achterin gelegd, zodat het wat comfortabeler was. Dit was ook wel nodig, want de rit bestond uit veel hobbels en gaten. Rond 2 uur kwamen we aan bij onze logde. Dit was de Musroom lodge en lag in het park. Het was er erg mooi en luxe. Toen we aankwamen werden we door het personeel welkom geheten en kregen we een doekje om ons op te frissen en wat te drinken aangeboden. Na ons ingecheckt te hebben, werden we onze slaapplek gewezen. Ik sliep samen met Lisanne in een huisje. Dit bestond uit twee heerlijk, zachte grote bedden!! (wat wel lekker is na al 2 maanden op een dun matrasje en een hele harde lattenbodem geslapen te hebben). Daarnaast was een warme douche en bad en was er zelfs de mogelijkheid om buiten te douchen. In onze voortuin liepen apen, olifanten, impala’s en nog veel meer dieren. Niet echt vervelend dus om 2 dagen te verblijven. Na onze spullen opgeruimd te hebben kregen we een lunch aangeboden, wat overheerlijk was. Om 4 uur begon de avondrit. We hadden twee gidsen bij ons die alles konden vertellen over de dieren en het park. We hebben gelijk al veel dieren gezien, als een giraf, zebra’s, impala’s, veel vogels, en nijlpaarden. Na 2 uur gereden te hebben, hadden we een stop bij de rivier. We kregen hier wat te drinken en konden de we de zonsondergang zien. Toen het donker was begonnen we aan de tweede helft van onze rit. Omdat het nu te donker was gebruikte ze een grote lamp om de roofdieren, die vooral ’s nachts actief zijn, op te zoeken. Na een tijdje gereden te hebben kwamen we een groep leeuwen tegen die aan het jagen waren. Was erg mooi om te zien, de dieren bleven ook gewoon zitten als we er aankwamen. Verder zijn we ook nog een hyena tegen gekomen die op jacht was. We hebben jammer genoeg geen luipaard gezien, die zaten aan de andere kant van het park. Om 8 uur was de rit afgelopen en kregen we een uitgebreid diner aangeboden. ’s Avonds heb ik een lekker warme douche genomen en ben op tijd mijn heerlijke bedje in gedoken, want de volgende morgen werden we al om half 6 gewekt voor de ochtendrit. De rit begon om 6 uur, wat best vroeg was. We hebben wederom weer veel dieren gezien. We kwamen een hele familie olifanten tegen, er was ook een kleintje bij (nou ja klein, van dichtbij nog steeds groot). Verder hebben we nog roofvogels, een krokodil, everzwijn, waterbuc, buffel en nog veel meer dieren gezien. Om 8 uur hadden we een stop en konden we wat drinken. Op deze plek konden we ook veel dieren bewonderen. Toch wel raar als je zo tussen al die wilde dieren staat. Na de break hebben nog twee uur rond gereden en veel gezien. Toen we terug waren werden hadden we even tijd om te relaxten. Sommige gingen even zwemmen of lekker in de zon liggen. Om half 12 kregen we een lunch. Daarna heb ik nog een heerlijk massage genomen en hebben we onze spullen weer gepakt. We hadden nog helemaal geen zin om weg te gaan, maar de chauffeur zou ons om 2 uur weer ophalen. Zoals een echte zambiaan, was hij natuurlijk niet op tijd en kwam hij om half 3 aanzetten. Weer met zijn alle achterin de pick up, voor een hobbelige weg naar huis. Het waren echt twee super dagen. Heel bijzonder om al die wilde dieren van zo dichtbij te zien, echt mooi!

Aangezien we toch al in de reisstemming waren, zijn we de zaterdag (01-5) erop richting Livingstone gegaan, om de Victoria Falls te bewonderen. We vertrokken ’s ochtends om 5 uur met de bus. Net als de andere busritten was dit weer een hele belevenis. Karin haar ouders zaten helemaal vooraan en hebben de helft van de tijd met hun ogen dicht gezeten. De bus reed gemiddeld 120 km/h en de chauffeur was ondertussen van alles aan het doen. We gingen soms rakelings langs andere weggebruikers. Ik heb zelf de helft van de tijd lekker liggen slapen en heb er dus niet heel veel van mee gekregen. Om half 12 kwamen we aan in Luasake, waar we over gestapt zijn op de volgende bus. We zijn toen maar achterin gaan zitten. Ook deze rit ging vrij voorspoedig, op een lekker radiateur na dan. Om half 8 ’s avonds kwamen we aan in Livingstone. We zijn gelijk naar Jollyboys gelopen waar we verbleven. Jollyboys is een backpackers hotel, waar mensen over de hele wereld komen om te verblijven. Tirsa en haar vriend waren er al en hadden voor ons geboekt. De eerste nachts sliepen we op een 16 persoonskamer, omdat de boeking niet helemaal goed was gegaan. Dit was voor ons niet zo erg, want we waren wel aardig brak van de lange reis. De andere nachten hadden we 2x een 4 persoonskamer.
De volgende dag zijn we samen met Tirsa en haar vriend naar de brug gelopen die bij de Falls ligt. Deze brug ligt op de grens van Zambia en Zimbabwe. Vanaf de brug kon je de Falls zien. Omdat het net regenseizoen is geweest, komt er enorm veel water naar beneden. Het val met zo’n kracht naar beneden dat er gewoon een gordijn van regen voor de Falls hangt, wat wel jammer was voor het uitzicht. ’s Middags zijn we met zijn alle naar een krokodillenboerderij geweest. De dieren werden ’s middags gevoerd en dat leek ons wel leuk natuurlijk. We kregen eerst een rondleiding door het park. Sommige waren vet groot (letterlijk en figuurlijk), vooral de mannetjes worden zo 6 meter. Tijdens het voeren liet de man ook zien dat ze best hoog kunnen springen, zo’n 2m vanuit het water. We mochten ook een klein krokodilletje en een slangetje vasthouden. Dit voelde heel anders dan ik had verwacht. Ze zijn heel zacht en glad en voelen koud aan. Was wel leuk om te ervaren. Na de rondleiding zijn we weer terug gegaan naar Jollyboys, want we gingen ’s avonds met zijn alle eten bij Olga’s. Dit is een vrij bekende pizzeria, waar je heerlijk kan eten. Die avond zijn Tirsa en haar vriend ook weer vertrokken.
Maandags zijn we naar de Falls toe geweest. Er werd ons al vertelt dat je erg nat werd als je er heen ging. Wat later ook bleek waar te zijn!! Het was net alsof je in een stortbui stond. Het was wel koud, maar super gaaf om te zien. Je kon vrij dichtbij de Falls komen en soms kon je ze ook heel goed zien. Je merkte toen pas goed met wat voor geweld het water naar beneden kwam. Na een tijdje rond gelopen te hebben, kwamen we weer zeiknat terug. We zijn toen nog even naar boven gelopen en ook hier hadden we weer een mooi uitzicht. We zijn ook nog naar de boilingpot gelopen. Dit ligt helemaal onderaan en hier kon je goed zien wat voor stroming erin de Zambezi zat. De rivier maakt hier een bocht. Erg mooi om te zien. In het droge seizoen kan er ook geraft worden op de rivier, maar dat was nu te gevaarlijk door de snelle stroming, draaikolken en het de hoge stand van het water.
’s Avonds zijn we met een sunset cruise mee geweest. We gingen een stukje varen op de Zambezi en konden onbeperkt eten en drinken en natuurlijk genieten van de mooie zonsondergang. Het was erg gezellig en mooi. We hebben zelfs nog een paar hippo’s (nijlpaarden) gespot.

Dinsdag moesten we vroeg ons bed uit, want we gingen een loopsafari doen en die begon om 6 uur. Bij de Victoria Falls ligt ook een national park, waar ze onder andere neushoorns hebben. Deze wilde we graag zien, want dan hadden we bijna helemaal big five (giraf, olifanten, neushoorn, buffel, luipaard) gezien. Toen we er een hadden gevonden, dacht ik eerst dat het een rots was, maar toen we dichtbij kwamen, bleek het nog te bewegen ook. We mochten met de ranger mee lopen konden op zo’n 50m van het enorme beest staan. Het lag lekker te slapen, maar hield ons ondertussen wel in de gaten. De ranger moest mee, ter bescherming. Zij leven in het park om de dieren te beschermen tegen stropers. Op het gegeven moment zagen Karin haar ouders olifanten. Dachten wij even een spannend moment te hebben, want de neushoorn en olifanten zijn vijanden. Alleen konden we de olifanten nergens meer vinden. (Ja zelfs die grote dieren zijn soms moeilijk te vinden) Weg ons spannende moment.
’s Middags zijn Fabian, Lisanne en ik naar de lion encounter geweest. in het Nederlands vertaalt betekent het dat we met leeuwen gingen lopen. Toen wij daar aankwamen moesten we eerst een formulier invullen, dat we ons leven erop riskeerde. Erg hoopvol…
Daarna konden we kennis maken met de leeuwen. De oudste 17 maanden en de jongste 13 maanden. Er was 1 mannetje, Louis en 3 vrouwtjes bij. We moesten de leeuwen van achter benaderen en wanneer ze naar ons keken moesten we ze de stok geven die we in onze handen hadden. Dan konden ze hier mee spelen in plaats van met onze handen. Na de eerste foto’s gemaakt te hebben gingen we met de dieren lopen. Je kon nog goed zien dat ze jong waren, want ze waren steeds aan het ravotten met elkaar. Tussendoor konden we steeds foto’s maken. Op de terugweg mochten we zelfs de staart van een van de dieren vasthouden. Echt heel raar om met een van de gevaarlijkste dieren van de wereld te lopen en dan gewoon haar staart vast te houden. Toen we terug waren gingen de dieren weer in hun hok en hebben wij nog linxen gezien. Soort vergrote katten met pluimpjes op hun oren. Er was ook een man bij die alles gefilmd heeft, deze konden we dan kopen. Was erg leuk om te zien en zeker om te doen. ’s Avonds zijn met zijn alle uit eten geweest en hebben nog wat gepoold bij Jollyboys.

Woensdag, onze laatste dag, zijn we weer terug gegaan naar de brug. Er waren namelijk een paar mensen die de swing van de brug af wilde doen. Je maakt dan een val van 111m naar beneden aan een touw. Erg leuk als je hoogtevrees hebt….
Toch waren Karin en ik in twijfel om te doen. Het zag er wel heel gaaf uit. Toen een paar sprongen gezien te hebben, hadden we als ons moet bij elkaar verzameld en hebben ons ook ingeschreven. We hebben de duoswing gedaan. Vol goede moed liepen we naar de plek des onheil. We kregen een tuigje om en mochten op het platform gaan staan. De vrolijkheid werd al gauw minder bij ons beide. Nadat we bevestigd waren aan de touwen moesten naar de rand lopen en met onze tenen over de rand gaan staan. De man moest ons er zowat heen duwen, want we vonden het niet echt grappig meer, zo’n gat van 111m onder je!! Ik ben denk ik nog nooit zo bang geweest als op dat moment. De man telde af en daar gingen we dan.. wat een val! Op het gegeven moment dacht je van ik ben er wel, nou niet dus, gingen we nog een heel stuk. Echt doodeng!!! We moesten goed elkaar vasthouden, nou ik had Karin zo wat plat gedrukt tegen mij aan. Eenmaal beneden hadden we wel super mooi uitzicht op de rivier. Maar ja dan moet je ook weer omhoog getakeld worden. Wat een feest.. Hoe hoger we kwamen hoe enger we het vonden. Ik was donders blij dat ik de regeling van de brug zag. Toen ik er over heen moest klimmen trilde ik helemaal. Die mannen hadden dikke lol om ons, omdat we het zo eng vonden. Eenmaal naar boven geklommen te zijn, kon ik eindelijk weer lachen. Was toch wel trots op ons, dat we het toch wel gedaan hebben ondanks onze hoogtevrees. Het was doodeng, maar wel super gaaf. We hebben ook een dvd van gekocht met foto’s en film erop. Dus voor de mensen die het niet geloven dat ik heb gesprongen: ik heb bewijs.

’s Avonds hebben we weer de bus richting Lusaka genomen. Hier kwamen we om half 4 ’s nachts aan. We konden toen gelijk een bus nemen die om 5 uur vertrok, maar we hadden gehoord dat niet echt betrouwbaar was. Dus namen de bus die om 6 uur weg zou rijden. Het is hier alleen zo dat ze pas rijden als de bus helemaal vol zit. Wat erg leuk is voor die mensen, maar niet als je meer dan 6 uur moet wachten in een stil staande bus voor vertrek. Ik heb maar lekker liggen slapen om de tijd te doden. Uiteindelijk zijn we toch vertrokken en waren we rond 5 uur weer thuis, in Chipata. Helemaal vol van de verhalen en belevenissen die we daar mee gemaakt hadden. Het waren 5 superdagen. Het is echt een aanrader om daar heen te gaan. Erg mooi!

We hebben nu nog 3 weken om aan ons project te werken en dan gaan we nog voor 2 weken naar Zanzibar vakantie houden. De tijd begint dus al goed op te schieten.
Iedereen nog bedankt voor de leuke reacties, erg leuk om te lezen. Succes met alles en tot de volgende keer.

Liefs, van mij